Beschrijving
Misschien wel juist voor iemand met een beroepsmatige achtergrond in de wereld van de public relations is het allerminst vanzelfsprekend om zich te presenteren als serieus dichter. Maar Els van Dinteren blijkt niet alleen een communicatief-talig talent te bezitten.
Haar eerste en bescheiden uitgave Roekeloos ontknoppen vormt een opvallend debuut. De kleine reeks gedichten is geschreven in een eigentijdse maar klassiek aandoende stijl met een glashelder en beeldend taalgebruik.
Tijdens de presentatie van de bundel sprak Remco Ekkers een openingswoord:
‘Onder de druk van een groot verdriet ontstonden gedichten, wellicht tot verbazing van de dichter zelf, die wel de noodzaak voelde.
Deze kleine bundel bevat een cyclus gedichten over afscheid en liefde, liefde en afscheid; gedichten die zó persoonlijk zijn dat ze onpersoonlijk worden; wat betekent dat ze gelezen en begrepen kunnen worden door anderen, omdat ze herkenbaar zijn. We zijn allemaal in wezen meer gelijk dan verschillend.’
…
‘Roekeloos ontknoppen heet de bundel: gaat het niet vaak zo in de liefde? We vragen ons niet af of het verantwoord is; we moeten toegeven aan de drang tot bloei. Maar de bloei leidt noodzakelijk tot nabloei en uiteindelijk tot verval. We worden er duizelig van.’
De bundel opent met het gedicht Vertigo:
zonder aanwijzing of bericht heb je
het vertrouwde zelfgebouwde nest verlaten
ik wacht, verstoken van je tederheid
hoe ver ben je gevlogen?
vastgeketend in een hoofd met dons
en een kapstok vol herinnering
vlieg je door een heg met doornen
je laatste pak zo linnengrauw – de schering
los van inslag- en aderen als rood koraal
het hoofd nog trots geheven maar geen poot
om op te staan bewoon je nu het laatste huis
de hoge rots, zo hard, zo kaal, zo koud
oh lief, je weet niet meer wat vliegen is
De door de dichter zelf genummerde oplage van 75 exemplaren was binnen een week uitverkocht.
Een tweede druk komt er niet. Misschien wel een tweede bundel.
