Het boek De duisternis ziet het hart aan maakt onderdeel uit van een project waarin in een reeks ten­toon­stel­lingen een installatie van schilderijen wordt getoond, steeds in een andere vorm. Het project bevraagt op eigenzinnige wijze de functie en betekenis van de abstracte kunst: niet door haar te plaatsen in een kunsthistorische context, maar door het kijken zelf te onderzoeken. Het boek is een bijzondere variatie in deze reeks installaties. Het biedt een kijkervaring én een reflectie op het kijken.

Schilderijen-installatie
De basis van het project wordt gevormd door een installatie van 36 drieluiken van elk 3 maal 20 x 20 x 0,4 cm, geschilderd in olieverf op linnen op mdf. De afzonderlijke schilderijen zijn monochroom, ingetogen van kleur en opgebouwd uit dunne, transparante lagen. Een minimale beeldtaal is verbonden aan een maximale intensiteit. De installatie is te beschouwen als choreografie van schilderijen. Ritme, herhaling, beweging en de interactie met de ruimte zijn bepalende elemen­ten. De kijker wordt uitgenodigd zich op een directe, fysieke manier tot het werk te verhouden. Het verblijven in de ruimte, maakt onderdeel uit van de beleving van het werk. Wat niet benoembaar is, wordt ervaarbaar en, in de handeling van het kijken, relevant voor de kijker zelf. ‘Kijken naar het werk is als het voeren van een gesprek op het niveau van het hart’, zei een atelierbezoeker eens.

De duisternis ziet het hart aan
Het werk is geïnspireerd op muziek van de hedendaagse componist Arvo Pärt, op wandelingen door kaal landschap en op een bezoek aan een verlaten klooster in Griekenland. ‘De duisternis ziet het hart aan’, een citaat uit een roman van Amos Oz, vormde de directe aanleiding tot het maken van dit werk.

Boek
Het boek is op zijn beurt te beschouwen als een choreografie van ( gefotografeerde) schilderijen. Bladeren door het boek is als het zetten van stappen door de ruimte; er is een gaan, een stilstaan, een teruggaan, een leggen van verbanden. Het kijken wordt een verblijven.
De tekst, geschreven door de filosoof Jan Bor, biedt een verdieping op het kijken. De lege spiegel van het hart, een metafoor uit de zen-filosofie, vormt de kern van de tekst.

Makers
Janet Meester is beeldend kunstenaar en kunsthistorica. Haar schilderijen kenmerken zich door een radicale maar sensitieve abstractie. Zij verbindt haar beeldend werk graag aan andere disciplines, om het uit de kunsthistorische kaders te halen en te openen naar de wereld. Jan Bor is filosoof en publicist. De filosofie van de leegte staat in zijn werk centraal. Gertjan Slagter is vormgever van kunstboeken. Hij werkt voor kunstenaars en musea in binnen- en buitenland.

Podia
Het werk werd tentoongesteld in 2017 en 2018 in Museum Belvédère in Heerenveen, de Dosenfabrik in Hamburg , het Mikhail Bulgakov Museum in Kiev en de middeleeuwse kerk in Oostum, Groningen.

Subsidies
Het project werd mede mogelijk gemaakt door het Wilhelmina Tijlfonds, de Provincie Groningen en de Stichting Voordekunst.

Luxe editie
Het boek meet 23 x 23 cm en is gebonden door middel van een cahiersteek met een binnenwerk van 48 bladzijden. Transparante pagina’s en uitvouwbladen maken het tot een poëtisch en avontuurlijk geheel. De foto’s zijn gemaakt door Jan Buwalda en Janet Meester. Het boek is gedrukt door drukkerij Tienkamp, Groningen, in een oplage van 500 stuks, waarvan de eerste 25 de luxe editie vormen.
Deze editie werd genummerd en gesigneerd en bevat een originele in serie vervaardigde tekening van Janet Meester in houtskool op papier, 15 x 15 cm, gevat in een zuurvrij passe-partout van 40 x 40 cm. Zie hieronder de nog beschikbare tekeningen.
Tevens verscheen er een standaard editie van deze uitgave.