De chronologische levensbeschrijving van Pieter Ruijg levert de geschiedenis van zijn persoonlijke leven in het naoorlogse Groningen van de afgelopen eeuw.
Het boek beschrijft Pieters leven van begin tot eind. Over zijn Amsterdamse vader en Duitse moeder, over zijn tijd op de Mulo waar al snel bleek dat Pieter een creatief talent had, de periode dat hij in dienst was bij het leger, over de relatieve armoede van het gezin waarin hij opgroeide.
Maar ook hoe hij door gebrek aan geld moest werken en niet zijn wens kon realiseren om naar de kunstacademie te gaan. Hoe hij ondertussen tekenlessen volgde bij een regionaal bekende kunstenaar en zijn onmiskenbare talent ontwikkelde.
Zijn maatschappelijke omstandigheden beperkten zijn mogelijkheden in zijn verdere leven om zich als professioneel kunstenaar te positioneren. Maar als autodidact bleef hij zich ontwikkelen en verwierf hij voor zichzelf de vrijheid om naast zijn werk als etaleur-decorateur bij de Hema in Breda en Groningen, en later als leraar etaleren en reclame aan de detailhandelschool in Groningen, zich zonder enige beperking te uiten in de meest verschillende kunststijlen. Hij stapte met een enthousiast gemak over van de ene naar de andere stijl: expressionisme, naturalisme, impressionisme, kubisme, realisme, geometrisme, escapisme, symbolisme. Alles vormde voor hem een aantrekkelijke uitdaging.

Het gebonden boek met hardcover is geheel in kleur uitgevoerd en telt 94 pagina’s binnenwerk. In totaal telt het boek inclusief de uitgebreide catalogus met miniatuurafbeeldingen bijna 300 afbeeldingen.
Het is documentair rijk geïllustreerd, maar toont ook veel voorbeelden van het oeuvre dat Pieter gedurende zijn leven opbouwde in technieken als olieverf, houtskooltekenwerk, wandtapijtontwerpen, houtsnijwerk, computertekeningen, etalageontwerpen, decorbouw, enzovoort.

Samen met Sabine Ticheloven heeft Annemieke Ruijg een liefdevol portret van haar vader en zijn zoektocht weten te schetsen – meestal dicht op de familiegeschiedenis. Een portret waarin de breedte van zijn autodidactische kunstenaarschap ten volle en aantrekkelijk wordt geëtaleerd.
In het voorwoord schrijft dochter Annemieke:
‘Pieter Ruijg; hij deed zijn doopnaam Petrus eer aan, was als een rots. Niet wankelend, onversaagd, dwars tegen de verdrukking en de meningen van anderen in. Soms controversieel, maar nooit er op uit zaken op de spits te drijven. Dat droeg hij ook uit naar anderen: doe maar, laat je niet door de omstandigheden weerhouden, volg je eigen weg.’