Jaap de Ruig en Mariët Meester reisden in 1990 door het Roemenië van vlak na de val van het communistische terreurregime van de Ceauşescu’s.
Gedurende die reis leren ze vele Roma kennen, waaronder de leden van de familie Vasile uit de stad Caracal, met wie ze een speciale relatie krijgen, vooral met de kleine David, dan een jongetje van negen jaar.
In 2005, als ze weer in Roemenië zijn, blijkt de band met de inmiddels 23-jarige David nog steeds te bestaan en op zijn vraag met elkaar in contact te blijven, beloven Jaap en Mariët hem te steunen met een maandelijkse bijdrage zodat hij zijn middelbare schoolopleiding kan afmaken.

Het is het begin van een jarenlange relatie. Er ontstaat ook een samenwerking in de kunst: Jaap en David ontwikkelen samen een project waarin David, die als blikslager van trechters de kost verdient in Roemenië, zijn ambacht op de kunstbeurs Art Amsterdam vertoont. Daarna volgt het fotoproject What David Sees, waarin David met een uniek oog zijn eigen leven en dat van de Roma in zijn woonwijk in de stad Caracal fotografeert.
Een selectie van zijn foto’s vormt de basis van de uitgave What David Sees / Wat David ziet. De foto’s zijn niet professioneel in de conventionele zin van het woord, maar de onbevangenheid en het enthousiasme waarmee ze zijn gemaakt, geven ze een bijzondere kracht en schoonheid. Een westerse fotograaf zou nooit in staat zijn zo dicht op de huid van de Roma-gemeenschap hun dagelijkse cultuur en leven in beeld te brengen zoals David dat heeft gedaan. Voor de gefotografeerden is hun David geen fotograaf en registreert hij hen met zijn camera ongeposeerd en ongepolijst.

Maar David brengt ook het Romaleven in beeld zoals dat al bijna niet meer bestaat. Zijn fotoreeks vormt daarmee een buitengewoon antropologisch-cultureel document.
Onder invloed van de toetreding tot de EU trekken steeds meer Roma naar omringende landen om geld te verdienen. De familie van David blijft hierin enigszins achter. In de buurt waar zijn familie huist, heeft niemand een reguliere baan. In zo’n omgeving opgegroeid blijkt David zich daaraan uiteindelijk niet te kunnen ontworstelen, ondanks de ondersteuning en geboden alternatieven. In de loop van de tijd verslechtert zijn lichamelijke toestand.

In de tweetalige uitgave What David Sees / Wat David ziet geeft Mariët Meester de lezer een intiem inkijkje in hoe het leven van de Roma eruitziet in het zich ontwikkelende Roemenië. We lezen over het huisje van de familie zonder stromend water, waar Jaap en Mariët voor het eerst David ontmoeten. Over de vele paardenkarren en slechte wegen in de Karpatenwijk, waar geen riolering aanwezig is. Maar waar ook een aangenaam langzaam levenstempo heerst en mensen de kunst verstaan volkomen in het nu te leven.

Het proces van de relatie van Jaap de Ruig en Mariët Meester met David door de tijd heen is prachtig beschreven. Mariët Meester onthoudt zich van commentaar of een oordeel over de manier van leven van de Roma. Dat maakt dat de tekst open blijft voor allerlei interpretaties en je tot nadenken aanzet over onze relatie met andere culturen, met andere waarden en normen. Maar ook over de relativiteit van begrippen als (kans)rijk en (kans)arm.
In de ogen van David zijn Jaap en Mariët rijke Westerlingen die zich van alles kunnen veroorloven. Maar in Nederland kunnen zij als kunstenaarspaar bepaald niet tot de rijken gerekend worden. Bovendien worden zij gedreven door een oprechte betrokkenheid bij het leven van deze jonge man. Tegelijkertijd maakt David maar wat graag gebruik van de geboden mogelijkheden. Op zijn geheel eigen manier. Maar wat zou jij doen als je je hele leven in armoede leeft en geen andere mogelijkheden ziet?

De hardcover gebonden uitgave What David Sees / Wat David ziet is grotendeels zowel Nederlands- als Engelstalig en verscheen in een eenmalige oplage van 500 exemplaren.
Het binnenwerk telt 92 pagina’s en is geheel uitgevoerd in kleur. Het liggend formaat is ca 17 x 24 cm.