Al heel jong, vanaf haar negende, schrijft Aafke Steenhuis in een schrift wat ze die dag gedaan heeft. Sindsdien houdt ze vrijwel onafgebroken een dagboek bij. Dat zijn nu inmiddels zo’n honderdvijftig schriften.

Al jong houdt ze ook van tekenen. Op haar elfde maakt ze haar eerste zelfportretten, ongewoon voor een jong meisje. Ze heeft in haar atelier talloze

tekenboeken en schilderijen, waaronder zo’n honderdvijftig zelfportretten.

Steeds heeft ze de tijd, de ruimte, de wereld en de mensen om haar heen vastgelegd. Geen wonder dat ze later journaliste, schrijfster en schilder werd.

Met deze uitgave geeft ze een beeld van een interessant vrouwenleven in de twintigste en eenentwintigste eeuw.

Max Arian: Die korte stukjes maken het boek zeer leesbaar. Het is leuk zoals de tekst van het persoonlijke in een volgend fragment naar een veel bredere beschrijving gaat.Mooi zoals Aafke Steenhuis andere mensen de gelegenheid geeft kritiek op haar uit te spreken, dat geeft een zinvolle afstand. Gaandeweg krijgt het boek meer lagen omdat je als lezer al zo veel hebt gehoord.

Veel beschrijvingen gaan over geluk, verlangen en ellende in de liefde, over reizen, tekenen en schrijven, over haar werk als journaliste, over kunst en politiek.
Over haar vele ontmoetingen met internationale schrijvers en cineasten. Over de boeken die ze leest. Over wandelingen en fietstochten in de natuur.
Het tekenen en schrijven hebben bij Aafke Steenhuis elkaar steeds beïnvloed. Haar tekeningen zijn verhalend, haar schrijfstijl is beeldend.
En juist die combinatie maakt haar werk bijzonder. Er zijn in ons taalgebied niet veel dubbeltalenten die in staat zijn om tekst en beeld zo’n spannende relatie aan te laten gaan met elkaar.

Marja Pruis: ‘(…) Meer, meer! dacht ik toen ik aanbelandde bij die verschrikkelijke jaren zeventig met hun moet-kunnen-moraal en de feestjes die uitlopen in praatgroepsessies. Ik praatte wat, was moe, had hoofdpijn, was zowel nieuwsgierig als afkerig van de verhalen over hun seksuele relaties.
En dan de voor mij magische aantekening in december 1973: Morgen ga ik naar de Groene Amsterdammer op sollicitatiebezoek.
(…) Was ik de redacteur van de Privédomein-serie, dan wist ik het wel. De te spaarzaam gedoseerde aantekeningen over haar journalistieke belevenissen, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig, de rondgang die ze met Kiki Amsberg maakte langs de grote feministische denkers van die tijd, culminerend in het boek dat ik op mijn beurt verslónd (Denken over liefde en macht, Van Gennep, 1982), wie wil daar niet álles over weten?
Zeker bezien vanuit dat constant piekerende gemoed van Steenhuis, voor wie elke levensfase een berg is die beklommen moet worden. Schrijven, schilderen, moederen – ze is misschien voor alles bang geweest, maar de dagboekaantekeningen getuigen van levensdrift en liefde.
(…) Wie ben je? pakt inderdaad uit als een ontroerende handreiking van de schrijver en de schilder naar de mensen die ze gaandeweg is geweest.’

De uitgave Wie ben je? Dagboeken en zelfportretten is verkrijgbaar bij Philip Elchers, Aafke Steenhuis en de betere boekhandel.

• genaaid gebonden met hardcover en geheel in kleur

• met ronde rug en voorzien van kapitaalbandjes

• staand formaat 24,5 x 17,5 cm

• 94 pagina’s binnenwerk

Lees ook het artikel ‘Alles is mogelijk’ van Marja Pruis in De Groene Amsterdammer over dit boek.