Uit het voorwoord door Han Steenbruggen:

“Een aspect dat tijdens mijn voordrachten altijd ter sprake kwam, was de schildertechniek die met name Jan Wiegers, Jan Altink en Johan Dijkstra in navolging van Ernst Ludwig Kirchner in de jaren twintig hanteerden. Zij schilderden niet met olieverf, maar met zogenaamde wasverf, die ze zelf aanmaakten door olieverf uit de tube aan te lengen met een mengsel van bijenwas en benzine. Deze verf, zo had ik opgestoken uit de beschikbare literatuur, droogde sneller en leverde een matte verfhuid op.”

Steenbruggen vervolgt:
“Een van mijn toehoorders, een oudere dame en goede kennis van Jan Altink, wist me te vertellen dat het in flessen werd bewaard en dat de bijenwas werd betrokken bij Bossina, een speciaalzaak in verfbenodigdheden. Een andere cursist beweerde met stelligheid dat alle kunstenaars zo hun eigen geheime recept volgden bij het bereiden van hun wasverven. Weer iemand anders had wel eens gehoord dat de wasverfschilderijen van Ploegkunstenaars geen zonlicht verdragen, omdat bijenwas bij de geringste verwarming al zacht wordt en de verf kan uitlopen. Wat er waar was van deze getuigenissen kon ik maar moeilijk achterhalen, maar ze wekten wel mijn nieuwsgierigheid.”

Deze uitgave was oorspronkelijk bedoeld als één van de twee onderzoeken ten behoeve van Han Steenbruggens promotie aan de Universiteit van Amsterdam. Het gerucht gaat dat zijn promotor Prof. Dr. Henk van Os had gezegd dat zijn onderzoek over Wobbe Alkema en het constructivisme ruimschoots voldoende was om zijn doctorsgraad te behalen.

• 192 pagina’s • 27 x 22 cm